Zhujiajao en Suzhou: Hollywood en mooie tuinen!

[we zijn al sinds 19 april in Indonesia, maar sturen deze en nog 1 van Hangzhou als afsluiting van de reis]

Zhujiajao en Suzhou (11-13 april)
Zoals gezegd hebben we Zhujiajao ingelast op weg naar Suzhou, de stad van de tuinen. Z is het Hollywood van China, een oud dorpje met 36 historische bruggen (en nog veel meer daar omheen); veel Amerikaanse films met Chinese scenes worden daar opgenomen.
We hadden al eens aan de zuidkant van People Square gekeken waar de busterminal was met de roze bussen die daar naar toe gingen over de G50 snelweg. We hadden 3 koffers achtergelaten in het hotel, waar we voor vertrek uit China nog een nacht zouden overnachten. Met de ene grote (in Singapore gekochte) koffer en de buggy ondernamen we de bustochten. We liepen zoveel met die koffer dat er een wieltje versleten is, want van busterminal naar hotel is soms wat lastig en dat lopen we bij voorkeur als de taxichauffeurs wat te opdringerig zijn.

In Z liepen we dus de verkeerde kant op vanuit het busstation, omdat we echt niet wisten waar het oude stadsdeel is en het niet voor ons leesbaar stond aangegeven. En wat komen buitenlanders daar doen alls er 1 toeristische plek is? Dat ligt waarschijnlijk toch onduidelijk, want mensen weten niet wat je wilt als je de weg vraagt. Tot we over een brug liepen en een kilometer verder over het water een andere Venetiaanse stijl brug zagen met veel mensen daarop. Toen hebben we maar een verkennende wandeling langs de nette kant van de rivier door het plaatsje gemaakt en kwamen uiteindelijk aan de achterzijde van het oude stadsdeel uit. We hoefden daar geen toegangsgeld te betalen. We doken gelijk een restaurantje in, waar we lekker aten, veel vis (haast oneetbaar vanwege de vele graten) en groenten. Toen we wegliepen, waarschuwden ze ons dat we de zware koffer vergaten en boden tegelijk aan om er op te passen, zodat we die later op konden halen. Dan moesten we wel weer terug en weer achterom naar het busstation lopen (tenzij er daar een taxi zou staan), maar dan hoefden we die koffer niet mee te zeulen. De weggetjes waren van die oude stenen platen (‘flagstones’) en tamelijk hobbelig. En natuurlijk al die bruggetjes. Werkelijk een mooi stadje en veel oude ambachten en winkeltjes in stijl. De varkenskoppen die er hingen te drogen waren wel erg apart.

Magali vond het heerlijk om rond te scharrelen en alle beestjes te zien (krabbetjes, kikkertjes, vogeltjes, schildpadden voor de soep, enz.). We konden nog net voor sluitingstijd een lekkere Green Tea Latte en Illy-koffie verschalken. Geen taxi, dus lopend terug naar het busstation waar we hoorden we dat er geen bus (meer) ging naar Suzhou (we merkten daar dat we Soezoh moesten zeggen, met een nauwelijks hoorbare ‘d’ tussen de oe en de z), maar iemand was zo aardig om ons met zijn nieuwe luxe glimmend zwarte volkswagen passat voor 40 Euro de 80 km in comfort te vervoeren, nadat we hem duidelijk konden maken waar we moesten zijn (leve google maps). Het was al donker, dus de keus was snel gemaakt. We werden na wat zoeken voor het hotel afgeleverd en konden eindelijk de moede benen strekken. We zouden 2 nachten blijven, met ontbijt.

Suzhou, de tuinenstad.
De eerste dag liepen we van het hotel naar Suzhou Zoo, via de Garden of the Resting Couple. Onderweg in een grote kinderkledingzaak met kleine voorgevel en zeer lage prijzen, kochten we wat kleding en schoenen voor Magali; we hadden wat kleren die haar te klein waren geworden of versleten waren, achtergelaten in Hawaii. De dierentuin was niet slecht, voor Magali heel leuk, en we konden er ook nog een boottochtje met een elektrische sloep omheen maken (zelf besturen).
Op weg van de dierentuin naar de volgende bestemming, kwamen we langs een grote lokale markt die we onder veel bekijks helemaal doorliepen.
De volgende bestemming was de hele drukke Garden of the Humble Administrator: eigenlijk te druk om van te genieten (op een doordeweekse dag!), maar je moet het wel gezien hebben en de tuin is inderdaad erg mooi aangelegd en ook al heel oud… We waren te moe om nog meer tuinen of de theetuinen buiten de stad nog te bekijken.

Na het uitchecken de volgende ochtend gingen we op internet-advies van een Nederlands stel bij de becommentariëring van bezienswaardigheden in Suzhou naar de Panmen Scenic Spots met de Ruigang Tower (‘auspicious light pagode’). Dat was inderdaad echt de moeite waard en vrij rustig. Errug mooie plaatjes en ook nog de pagode beklommen; die was 1400 jaar geleden afgebrand (althans het bovenste houten deel), weer gerestaureerd en 1000 jaar gelden wat in verval geraakt, maar toen werd er een ‘auspicious light’ gezien boven de pagode, hetgeen de lokale machthebbers er toe bracht om de pagode in ere te herstellen. Veel later werd de pagode gerestaureerd door een rijke zakenman, maar die vond 13 verdiepingen wat veel en heeft er 7 van gemaakt… Nog hoog genoeg, vooral omdat de hekken op de omlopen niet zo hoog waren. De koykarpers sprongen haast de vijvers uit als ze gevoerd werden, duizenden en een paar hele grote er tussen van wel een meter lang. Verstoppertje spelen met Magali in een soort doolhof-tuin onder de verbaasde ogen van andere bezoekers, was erg hilarisch, gieren van de lol. Overal waren grappige of verrassende elementen toegevoegd, zoals een enorme bel die je 3x mocht luiden voor geluk. Bijzonder was dat het gebied mooi geïntegreerd was in de stad, met huizen die haast onmerkbaar overgingen in de tuinen, maar toch afgescheiden waren: een erg mooie plek om te wonen (zal wel duur zijn).
Een mooie afsluiting van Suzhou.

Maar we waren er nog niet: op zoek naar het zuidelijk busstation (waarvandaan ook een bus naar het zuidelijk deel van Hangzhou zou vertrekken, in tegenstelling tot het noordelijk station vlakbij het hotel in Suzhou, die naar het noordelijk station van Hangzhou zou rijden en ver van ons hotel daar) aten we nog wat in een trendy stadsdeel waar we onderweg op stuitten. Daarna twijfelden we of we goed liepen (we moesten een flinke brug over lopen, maar de lokatie van het busstation was niet geheel duidelijk) en vroegen wat mensen, maar niemand sprak Engels. Op een gegeven moment troffen we wel iemand, die net terug was van 1,5 jaar studie in Australië. Natuurlijk perfect Engels. Die alleraardigste jongeman gaf ons zijn e-mailadres en telefoonnummer voor als we nog eens hulp nodig zouden hebben. We bleken goed te lopen, maar het was nog wel een half uur. Toen versleet er dus een kofferwieltje. We konden het (vrij nieuwe) busstation uiteindelijk niet vinden, maar bleken er voor te staan. Het zag er alleen niet zo uit als we verwacht hadden, meer als een business center. En het was een ‘coach station’ voor interlokale verbindingen, dus was het geen af en aan rijden van bussen; eerder 1 per kwartier of zo en ze reden via een fly-over. We konden vrij snel vertrekken en kwamen net na donker aan in Hangzhou.